Gisteren kwam hij weer bij me binnen, drie weken na de laatste sessie. Als ik aan hem vraag hoe het gaat, vertelt hij door diep verdriet te zijn gegaan.
Verdriet om het kind in hem die zo in de steek is gelaten. Hij heeft al langere tijd contact met zijn innerlijke kind en we hebben regelmatig sessies gedaan waar hij ervaarde wat een vrolijk, blij kind hij in zich heeft.
Een speels mannetje dat zin heeft in het leven, maar die ook diep verstopt zit. Omdat hij bang is om afgewezen te worden, het gevoel heeft dat hij er niet mag zijn…..
Drie weken geleden voelde ik aan hem dat het tijd was om een laag dieper te gaan.
Ik bracht hem naar zijn onderbewustzijn, naar het moment waar hij in de baarmoeder is en hij ervaart hoe het hier voor hem is. Op een gegeven moment vraag ik hem verbinding te maken met zijn moeder, zodat hij kan voelen hoe het met haar is en wat dat voor effect op hem heeft in de baarmoeder.
Dit schrijft Jordan, 27 jaar, er zelf over…
‘De sessie waarbij Desirée mij naar m’n onderbewustzijn bracht, heeft mij in beelden laten zien en doorvoelen welk gemis ik heb in contact met mijn biologische moeder. Zij heeft mij afgestaan na de geboorte en wil ook nu geen contact met mij.
Door de sessie kreeg ik in no-time een kijkje in mijn fundamentele kindpijn, het donker in mij. Het trauma, het verdriet, de pijn. Ik voelde dat dit is waar het nu in mijn leven om gaat- mijn bestaansrecht, het er mogen zijn, mijn plek innemen!
Het mooiste gedeelte uit de sessie vond ik de heling die ik mezelf kon geven, doordat ik mezelf, onder begeleiding van Desirée, opnieuw geboren liet worden en welkom heette in het leven. Ik voelde de universele liefde door me heen stromen en kon naast het verdriet van het kind in mij, ook voelen welke ervaringen mijn moeder heeft in haar leven, waardoor ze het zo doet.
Wat ik heel knap vind in de begeleiding van Desirée, is dat ze niet in de weg staat. Ze is er helemaal bij, begeleidt mij en staat helemaal ten dienste van mijn proces. Liefdevol, met compassie, zonder oordeel’.
Na afloop van de sessie geef ik Jordan mee dat hij als volwassene compassie kan hebben voor zijn moeder en zelfs begrip kan hebben voor haar keuzes.
Maar dat het nu heel belangrijk is dat hij voor het jongetje zorgt die is afgestaan. Dat hij hem alle ruimte geeft, naar hem luistert, hem laat vertellen hoe pijnlijk het is en het niet langer wegdrukt met de gedachte dat iedereen wel iets meemaakt in zijn of haar leven. Dan laat hij namelijk zichzelf in de steek.