Hoe kunnen we van onze kinderen verwachten dat ze eerlijk zijn, terwijl wij als ouders liegen over Sinterklaas.
Natuurlijk het lijkt onschuldig;
we doen het om ze een leuke Sinttijd mee te geven,
ze krijgen cadeautjes en komen er wel overheen,
het is traditie,
ik vond het als kind ook niet leuk toen ik het hoorde, maar was toch blij achteraf.
Ik weet het, ik ken alle tegenargumenten die ik krijg op mijn post die ik over Sinterklaas plaatste. En toch voel ik dat het een tendens is waar ik niet aan mee doe.
Wij als ouders starten namelijk met de leugen en daarna volgen er meer voor onze kinderen.
Het zal geen toeval zijn, dat ik juist gisteren met Bas aan tafel zat en hij vertelde over het leenstelsel. Ik was mij hier niet zo van bewust, maar hij liet mij verschillende filmpjes zien van jongeren die 20.000 tot 60.000 euro studieschuld hebben. In 2015 is de basisbeurs afgeschaft en werd er verteld aan de jongeren dat ze gewoon konden lenen, het was een renteloze lening tenslotte en zou geen invloed hebben als je later een hypotheek wilt afsluiten.
En nu blijkt opeens dat het helemaal niet renteloos is, maar dat ze rente moeten betalen op het moment dat de rente weer stijgt en dat het wel degelijk wordt meegenomen bij de aanvraag van een hypotheek. Dus de jongeren werken zich een slag in de rondte om wat bij te verdienen tijdens hun studie.
En het staat allemaal op film; de minister die in 2015 keihard beweerde dat je gerust de lening kon nemen en de minister nu in 2022 die doet alsof zijn neus bloed en zonder emotie zegt dat hij ook niet snapt hoe de studenten hierbij komen, want het is nooit verteld.
Ze liegen glashard tegen onze kinderen!
En daar stopt het niet, het gaat maar door, zoals we gezien hebben in de afgelopen jaren.
De minister gaat heel popi Jopie in de stoel zitten bij een jonge verslaggever en promoot een levensgevaarlijke s-p-u-i-t en vergelijkt dit met de ingrediënten van een ongezonde snack en dat je niet zo moeilijk moet doen.
Het geeft je toch de vrijheid om te stappen? Dus de jongeren doen het en zodra ze in het net van de boosaardige machthebbers zitten, komt er toch een l-o-c-k-do-w-n.
Dus nee het is niet onschuldig als je liegt tegen je kind.
Het is de eerste stap die je zet om onze kinderen aan leugens te laten wennen en hun schouders er over op te halen.
Juist in de leeftijd dat hun brein zich nog verder moet ontwikkelen en ze lekker in het NU leven.
Wie dan leeft, wie dan zorgt.
En precies dat mag bij ons, als volwassene, gaan draaien.
Het is NU de tijd om voor onze kinderen te gaan zorgen.
Door niet meer mee te gaan in alle leugens die ons verteld worden, te denken dat het wel los zal lopen en ze het zo kwaad niet bedoelen!
Dat heb ik ook heel lang willen denken, maar ik weet ook dat die tijd voorbij is. Ik moet zelf aan de bak, me inlezen, op onderzoek uit gaan en kijken of het klopt. Want alles wat ons te makkelijk, te nonchalant wordt voorgehouden, klopt bij voorbaat niet. En we stinken er (bijna) allemaal in.
Ik was ook als een kind zo blij met mijn mobiele telefoon en alle gemakken die het geeft, het betalen met een pasje, het scannen van je boodschappen in de winkel. Maar nu weet ik ondertussen dat het een strop om mijn nek kan worden als ik het nu niet anders ga doen!
We worden langzaam in hun fuik getrokken en dat gaat echt niet op een eerlijke manier, maar is gebaseerd op leugen na leugen.
Het is aan jou en mij om dit universeel te gaan ombuigen en om vanaf NU te besluiten dat je eerlijk wilt leven. Zodat je een leugen op 100 km afstand gaat herkennen en hier niet meer op aanhaakt.
In het belang van onze kinderen.
Zodat zij in een wereld kunnen leven vol vertrouwen, licht en liefde.
I wish 
